เปิดเงินเดือนธนาสันต์ สามีสาวพร เลี้ยงเมียได้สบายๆเลย

แล้วจนมาแบบว่าตำรวจอีกคนนึงขอถามว่า “ก็พี่ไม่ขอหนูหนิ ขอดูข้อมูลในโทรศัพท์ ก็พี่ไม่ขอหนูอะ” ในรูปการตรงนั้นอะสามีถูกมัดมือมัดเท้า เรามีข้อมูลอะไรเราจะต้องให้ตำรวจไปให้หมดเพื่อหาคนร้ายที่ทำสามีเรา แต่น้องเหมือนไม่ให้ แล้วน้องก็เปิดให้ดูแค่บางแชท แล้วแชทที่น้องแชทกับสามีกับแฟนกับใครหลาย ๆ คน มันเป็นแชทที่เริ่มต้นใหม่ เหมือนน้องลบแชททุกวัน

แม้แต่แชทในไลน์ของแฟนก็เริ่มต้นแค่วันนั้น แชทก่อนหน้านั้นไม่มี เหมือนที่เขาบอกว่าออกในรายการก็คือคุยเสร็จแล้วก็ลบ แล้วเรามาเอะใจตรงที่แบบว่า เราเริ่มไม่ไหวละกับการที่เราดูข่าวแล้วน้องให้การแบบวกไปวนมา ก็คือแล้วเราจนผ่านไปสองวันแฟนห้ามว่าไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่องของเรา แต่ ณ วันนั้นก็คือผ่านไปหนึ่งวันเข้าวันที่สอง

เราตัดสินใจโทรบอกนักข่าวที่นี่ว่าพี่ ผู้หญิงอะมันมีพิรุธนะ มันแปลก ๆ หนูรู้สึกว่าเหมือนเขารู้แล้วว่าแฟนเขาตายแล้วทำไมวิสัยผู้หญิงไม่โทรจิกเลย หนูเห็นการโทรแค่ 2 สาย ตามวิสัยของผู้หญิงแล้วมันจะต้องโทรจิกมากกว่านั้น แล้วรู้ว่าแฟนหายตั้งแต่เที่ยงคืนทำไมไม่ออกตาม จากสันนิษฐานก็คือแฟนเราอาจจะไปเกิดอุบัติเหตุรถล้ม รถคว่ำ แล้วที่ตัวเองบอกว่าเส้นทางตรงนั้นมันเปลี่ยว อาจจะรถคว่ำอยู่ในป่าหญ้าหรืออะไรก็ได้ บ้านมีรถยนต์ตัวเองขับรถยนต์เป็น แต่ในข่าวคือออกไปหาช่วงประมาณตี 5 แต่เพื่อนบอกว่าไม่มาทำงานตั้งแต่เที่ยงคืน ทำไมน้องไม่เอะใจออกไปตามหา น้องบอกว่าเขาเอามอเตอร์ไซค์คลิกออกตามหา

แต่ในตะกร้าดูรูปจริง ๆ สังเกตจริง ๆ มันเหมือนมีตะกร้ารถ หนูว่ามันเป็นตะกร้ารถ ทุกคนลงความเห็นว่าที่คุยกันในกู้ภัยคือมันน่าจะเป็นตะกร้ารถ แต่คือ ณ เวลานั้นมีเราคนเดียวที่ยืนอยู่กับน้องตลอดเวลา แล้วเราก็อยู่นอกเครื่องแบบ ก็คือแบบก็เลยพอเอะใจว่าน้องพูดแปลก ๆ เราก็ไม่ไปไหนอีกเลย เราก็อยู่ดูน้อง แล้วตอนที่เราเดินไปบอกกับตำรวจว่า พี่ มันมีหรือเปล่า อาจจะเป็นเรื่องการพนันก็ได้ เพราะว่าหนูกับแฟนเคยขับรถรับส่งพนักงานบริษัทบริดจ์สโตน (ชื่อบริษัทของใหม่) มาก่อน ถ้าคนในไม่บอก ผู้ชายเขาจะไม่มีเลย ส่งมาเป็นปี ๆ ไม่มีคุยเรื่องผู้หญิงเลย

ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการแทงบอลหรือพนันอะไรแบบนี้ จะเป็นแนวนี้ แล้วก็เรื่องที่น้องให้ข้อมูลเรื่องเงินเดือน ที่บอกว่าแฟนเงินเดือน 27,000 แล้วมาดูในข่าวอีกว่าได้เงินแค่วันละ 340 เพราะพี่ชายพวกพี่ชายญาติพี่น้องของตัวหนูเองทำงานอยู่บริษัทบิทโตนเยอะมาก

แล้ววันนั้นคือไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้ไป คือเซ้าซี้แฟนว่าหนูอยากไป แต่ยังไม่ได้รู้นะว่าเป็นพนักงานบริดจ์สโตน จนนักข่าวเอาข่าวลง แฟนเปิดโทรศัพท์ดูหนูเสื้อบริดจ์สโตน ไปถามดิใช่บริดจ์สโตน ของเราไหม ใช่บริดจ์สโตน ที่พี่ ๆ ของหนูทำงานไหม พอเอาให้พี่ตัวเองดู ส่งรูปให้ดู โทรถาม อ่าวใช่หนิ คือบริดจ์สโตนของที่นี่ เขาก็ยืนยันว่าใช่